w jakim wieku dziecko na narty

Adam: Już wiem jak zrobić wybuch!
Mama: Jakoś nie specjalnie cieszy mnie ta wiadomość.
Adam: Trzeba postawić głośnik obok mikrofonu i wydać dźwięk. On będzie tak długo krążył, że aż wybuchnie!
Mama: Świetnie! To dobrze, że twój brat wie jak zrobić powódź, to może ci pomoże w gaszeniu tego wybuchu.

Od kiedy Adamski zaczął jeździć na nartach, co roku planujemy rodzinne wyjazdy narciarskie. W tym roku pierwszy raz zdecydowaliśmy się na opcję szkółki narciarskiej i jesteśmy zachwyceni! Znajdujemy conajmniej 5 zalet takiej formy wyjazdu, o czym poniżej…

W grupie siła

O ile Adamski od początku złapał bakcyla narciarskiego, o tyle Damiana trzeba było do tej pory mocno namawiać. Na indywidualnych zajęciach marudził, szybko się zniechęcał. Możliwe też, że była to kwestia wieku, był za mały. Tym razem jednak odnotowaliśmy całkowity sukces! Grupowa nauka na stoku zaowocowała super postępem narciarskim Damiana i podszkoleniem umiejętności Adamskiego. Bardzo pozytywnie podziałały na nich samodzielne wyjazdy na stok w grupie dzieci.

Zajęcia z instruktorami w podgrupach

Szkółka narciarska liczyła ok 20 dzieciaków. W grupie znajdowały się dzieci od 3,5 roku do ok. 12-13 lat. Od początku dzieci były dzielone na grupy zaawansowania w zależności od umiejętności. W trakcie turnusu mogły awansować w miarę nabywania nowych umiejętności. Do dyspozycji byli zarówno instruktorzy od organizatora turnusu jak również instruktorzy ze stoku.

Przerwy

Nie samymi nartami człowiek żyje, zatem na stoku dzieciaki miały przerwę na gorącą herbatkę i czekoladę, podczas której mogły się zregenerować i nabrać sił na dalszą jazdę. Ponieważ znajdowały się w sporej grupie dzieci w podobnym wieku, były dla siebie nawzajem motywacją do działania. Gdy podczas wcześniejszych ferii Damian i Adamski jeździli z instruktorami, wytrzymywali na stoku ok 1h. Tym razem, dzięki tej grupowej przerwie, wracali po trzech godzinach.

Pokaz

Rodzice zostali na początku turnusu poproszeni o to, aby nie jeździć na ten sam stok, na którym jeżdżą dzieci.  Dla mnie było to oczywiste, bo pamiętam jak Damian marudził jak tylko widział nas na stoku. A więc nasi wyczynowcy szkolili się tutaj cały tydzień pod okiem instruktorów, aby ostatniego dnia zaprezentować swoje umiejętności podczas pokazu dla rodziców. To był dopiero czad! Pewną namiastkę możecie zobaczyć w poniższych krótkich filmach.

Czas dla rodziców

I wreszcie piąta zaleta, to czego zawsze brakuje – czas dla rodziców. Mali narciarze wyjeżdżali na stok ok godziny 9:30, a wracali do hotelu ok. 13:00, bo o 13:30 był obiad (zdążyli wtedy dobrze zgłodnieć). Ponieważ wyjeżdżali z hotelu grupką z instruktorami busem i wracali tak samo, rodzice mieli cały ten czas do zagospodarowania dla siebie 🙂 Dodatkowo po obiedzie opiekunki organizowały spacery, sanki lub inne aktywności, a po kolacji pogodne wieczory, filmy, bal przebierańców, zatem można powiedzieć, że w pewnym sensie mieliśmy nawet czas, żeby zwyczajnie się ponudzić.

Największym sukcesem tych ferii było trafienie Adamskiego do grupy zaawansowanej, polubienie nart przez Damiana i nabranie umiejętności w grupie średniozaawansowanej na tyle, że ostatniego dnia mogliśmy pozjeżdżać rodzinnie we czworo. Myślę, że od tego wyjazdu, już nie wyobrażamy sobie rodzinnych ferii zimowych w innej formie niż turnus ze szkółką narciarską. Polecamy serdecznie i zapraszamy do obejrzenia filmów i zdjęć!

Jeśli spodobał Ci się ten wpis i uważasz, że mógłby być przydatny dla Twoich znajomych – udostępnij go na FB lub daj znać w komentarzu. Chętnie życzymy Ci miłego dnia!