Mama: Kto mi teraz pomoże sprzątać?
Adaś: Chyba Damian.
Mama: Tylko Damian?
Adaś: Tak, bo na Damianka zawsze można liczyć.

To prawda.
Ciocie ze żłobka mówią dokładnie to samo.
Damian lubi sprzątać, porządkować i jak go poprosimy, to odkłada wszystko na swoje miejsce.
Ze starszakami chodzi nawet na przedstawienia teatralne w żłobku.
Jest przy tym bardzo samodzielny.
Sam zakłada buty, sam zdejmuje, odkłada na miejsce.
Sam rozpina suwak od bluzy, zdejmuje bluzę.
Sam zakłada spodnie.
Może to kwestia tego, że ma starszego brata i tak bardzo chce być jak on.
Może.
Na pewno wykonuje wiele więcej czynności niż Adamski w jego wieku.
Może my zwyczajnie za mało wymagaliśmy od Adamskiego w tym wieku, mysląć że jest ‚na to za mały’.
Może.
Nie porównujemy ich do siebie przy nich i nie wymagamy od jednego ani drugiego, żeby byli jak brat.
Ale to całkiem normalne, że jak ze sobą rozmawiamy jako rodzice, to wymieniamy się spostrzeżeniami, lubimy czasem spojrzeć na zdjęcia Adamskiego sprzed trzech lat i popatrzeć czy Damian jest podobny.

Damian jest juz dwulatkiem.
Bardzo aktywnym i absorbującym.
Wszędzie go pełno, nie ma dla niego ograniczeń , ani rzeczy niemożliwych.
Robi fikołki, podciąga się, wchodzi i schodzi sam po schodach.
Chętnie się dzieli i przytula do Adamskiego.
Lubi Minionki, ciuchcie, samochody.
Lubi zwierzątka, naśladowanie ich odgłosów i przeróżnych dziwnych dźwięków.
Lubi też śpiewać ‚Koła autobusu kręcą się’.
Uwielbia rysować.
Mówi już całkiem sporo i coraz wyraźniej.
Powtarza wiele wyrazów.
Najczęściej słyszymy ‚daj!’ i ‚moje!’.
Jak kopnie piłkę krzyczy ‚goool!’, jak widzi autobus krzyczy ‚koła!’, a jak chce iśc na trampolinę to mówi ‚opa opa opa’.
Pokaże nam jak zrobi sobie ‚kuku’ i wtedy trzeba pocałować.
Potrafi być też oczywiście nieznośnym małym wymuszaczem, nierozumiejącym słowa ‚nie’ i krzyczącym wtedy w niebogłosy.
Jeśli coś mu nie pasuje mówi ‚sio!’, ‚puść!’ lub ‚nununu!’.
Największym zaskoczeniem ostatnich dni było słowo ‚kopala’ (kopara) i ‚sibko’ (szybko).

Swoje drugie urodziny świętował w gronie bliskich, w kolorowym klimacie z motywem zwierzęcym.
Były paluszki, krakersy safari, kolorowe groszki, biszkopty, chrupki kukurydziane.
Zrobiliśmy muffinki z kremem czekoladowym i ozdobilismy je etykietkami ze zwierzęcymi cieniami.
Ułożyliśmy winogrona i banany.
Zastawa stołowa była zielono-żółta, a pomiędzy naczynimi wylądowały kontrastowe zwierzątka.
Napompowaliśmy żółte jak safari balony.
Przygotowaliśmy kolorowanki przedstawiające zwierzęta z zoo, z farmy oraz rolnicze pojazdy.
Punktem kulminacyjnym był oczywiście tort.
Tort jogurtowo-morelowy w kształcie lwa i samodzielnie zdmuchnięta świeczka 🙂
Wśród prezentów znalazły się ubranka, pojazdy, ciastoliny, znikopis, plecak, układanki, gry i akcesoria basenowe – wszystko czym interesuje się i co przyda się naszemu małemu odkrywcy.
My trochę odwlekliśmy w czasie zakup prezentu, aby mieć pewność, że wybór nie powtórzy się w upominkach od bliskich, dlatego w weekend wspólnie wybierzemy coś wyjątkowego i na bank przejrzymy wcześniej ofertę rabatową na zabawki, z której będziemy mogli skorzystać w naszych ulubionych sklepach, takich jak Agito.
Jedno jest pewne – prezenty były trafione i wywołały miliony uśmiechów na twarzy solenizanta.
A czy jest coś ważniejszego w urodziny od szczęścia świętującego?
Oczywiście, że nie!

Na swoich kolorowych drugich urodzinach Damian zaśpiewał ‚stolat’.
Poproszony o uśmiech do zdjęcia, jak zwykle zamknął oczy, więc pozowanego nie będzie 🙂