Master Chefem nigdy nie byłam.
Gotowanie nigdy moim konikiem nie będzie, a nawet za tym nie przepadam.
Nie sprawia mi to satysfakcji.
Gotuję, bo muszę.
Codziennie, a najlepiej na dwa dni.

Wybieram zatem najprostsze rozwiązania, które nie będą ode mnie wymagać, abym spędziła pół dnia nad kuchenką.
Przy Damianie generalnie nawet nie mogę sobie na to zbytnio pozwolić.
Adamski uwielbia rosół, pomidorową, ogórkową, jarzynową.
Gotuję zupy, bo nie ma dla mnie większej filozofii w obraniu warzyw i wrzuceniu ich razem z kurczakiem do gara, dogotowaniu makaronu, czy dorzuceniu kaszy.
Lubię też zapach rosołu.
Jest wtedy tak domowo.
Zrobię też czasem krem z zielonego groszku, z marchewki.
Niekiedy pokuszę się o leczo lub brokułową.

Do obiadów małoflilozoficznie też gotuję warzywa.
Wszystkie i dowolne.
Czy brukselka, czy fasolka, czy kalafior, czy buraczki… Adamski wszystkożerny.
Sałatkę czy surówkę wyczaruję z przysłowiowego ‚byleczego’.
Ja zwyczajnie kocham warzywa i jest ich u nas zawsze sporo.
Bez pomidorów nie mogę żyć.
Adamski na kanapce zawsze dostanie paprykę, ogórka, pomidora.

Obieram ziemniaki i je gotuję, ale najbardziej lubię kasze i ryż, bo najprostsze w przygotowaniu.
Dlatego najczęściej jemy z obiadem gryczaną, kuskusa, jaglaną, jęczmienną perłową, ryż brązowy.

Nie będzie zaskoczeniem, że do moich ulubionych dań należą również makarony.
Makarony wszelkiej maści.
Z pesto, ze szpinakiem i almette, z sosem pomidorowym.
Czasem posypane serem, ale ostatnio przez dietę rzadko.

Nie jemy smażonych kotletów.
Jak uda mi się kupić ładne mięso mielone to zrobię klopsy w sosie koperkowym.
Jak mam schab to zrobię gulasz.
Spędzanie czasu w babraniu się z jajem, panierką, a potem nad skwierczącym olejem, nie dla mnie.
Jak mam udka kurczaka to je upiekę.
Jak mam filety z indyka lub kurczaka to robię na parze.
Porcje mięsa zazwyczaj z rana obtaczam w ziołach i przyprawach, oliwie z oliwek lub oleju rzepakowym, wsadzam do lodówki, a popołudniu lądują w parowarze.
Jak pójdziemy w gości, rarytasem dla Taty są zwykłe kotlety mielone 😛

Aby nieco urozamicać dania, szczególnie te z parowaru i te z kaszami, obcykałam prosty sos.
Taki, co to przy nim też dużo czasu nie spędzę, a jest tak dobry, że muszę się podzielić.
Adamski mówi, że to sos czekoladowy 🙂

• 2 szklanki wody
• suszone śliwki bez pestek 200g
• kostka rosołowa lub bulion (ja kupuję taki bez E w sklepie ze zdrową żywnością)

Wodę doprowadzamy w garnku do wrzenia i rozpuszczamy bulion. Dodajemy śliwki i gotujemy pod przykryciem na średnim ogniu 20 minut. Zostawiamy w garnku do lekkiego wystygnięcia i napęcznienia śliwek. Ciepły wywar blenderujemy i mieszamy.

Jeśli macie proste przepisy dla Leniwej Pani Domu to zapraszam do dzielenia się.
Chętnie skorzystam z podpowiedzi.